و گفت: -چون همین بهرام خان حفاظ و الیه داشته نتونسته ذهن اون رو تسخیر کنه و اومده ذهن سایت همسریابی در رشت رو تسخیر کرده. -چرا نرفته ؟ -کجا؟ -به همون مراحل پس از مرگ دیگه. -اهان. گفتم که به خاطر اینکه ذهنش به تعالی نرسیده بوده و هنوز وابستگی های زیادی توی این دنیا داشته و دلش نمی اومده از اونها دل بکنه میگفت من.. .. -ولم کنید. چرا نمیزارید من زندگی کنم؟ من دارم سایت همسریابی در شهر رشت زندگی میکنم. چی کارم داری؟ دست از سرم بردارررررررر. صدای فریاد همون هانیه خانم دوباره میان کالم بهار بلند شد. ناله اش به حدی بلند بود که همه بچه ها سر برگردونده بودند و نگاهش میکردند. خودش رو با دست میزد و رو به استاد که اسمش عبدلمالکی بود فریاد میزد. -عبدالمالکی دست از سرم بردار. من دارم لذت میبرم. -از چی داری لذت میبری؟
چرا نمیخوای قبول کنی؟ تو مردی. اینجا تنها داری عذاب میکشی. برو باال به کانال نور نگاه کن تو میتونی از اینجا بری... فانی.. . نمیخوامنمیتونم. نمیخوام. ولم کن. من دارم با سایت همسریابی رشت زندگی میکنم. سایت همسریابی در شهر رشت میگه سایت همسریابی در رشت همش میگه باید برم. اونم میگه این دنیا اونقدر کلمات رو پس و پیش میگفت که کالفه شده بودم اما از میان صحبتهایش متوجه شده بودم که او شش سال قبل به خاطر بیماری سرطان که حتی روی ویلچر بوده از دنیا رفته و با استفاده بر عدم اگاهی ذهن زن برادذش رو تسخیرکرده.
سایت همسریابی موقت رشت رو برمال میکرد
او فریاد میزد و تمامی گناهان سایت همسریابی موقت رشت رو برمال میکرد که هر بار با دستی که بر روی سر سایت همسریابی رشت میرفت کالمش رو قطع میکرد و فریاد میزد سوختم و وسوختم. وقتی از بهار پرسیدم که چرا میگه سوختم او اینطور برایم تشریح کرد. -ببین مثالً خودت رو حساب کن توی یه اتاق نشستی و من هی میام میزنم به در. تو یه بار دو بار سه بار چیزی نمیگی. فوقش سک ساعت دو ساعت سه ساعت یه سال دوسال تحمل میکنی اما باالخره طاقتت تموم میشه و میای در رو باز میکنی و میگی چی میخوای. خوب سایت همسریابی شیدایی رشت بنفشه هم یه همچین سایت همسریابی رشت داره وقتی اینها توسط وصل شدن به هوشمندی عرصه رو براش تنگ میکنند در ذهن و روان و روح سایت همسریابی در رشت که محل زندگی بنفشه اختالل ایجاد میشه و هر لحظه طاقتش تموم میشه حاال این اختالل مثل اتیش خیلی سوزانی میمونه برای اینها که عذابشون میده.
نه اینکه واقعاً سایت همسریابی موقت در رشت باشه ها چون اونها جسم نیستند که بسوزند بلکه نمادی از اتیش برای عذاب دادنشونه و اون هم بریا همین میگه سوختم. سر تکون دادم و دوباره نگاهش کردم. اونقدر در نظرم این مسائل جالب بود که با لبخند نگاهش میکردم.
سایت همسریابی شیدایی رشت گفتم: -بهار این که خودش رو داغون کرد.
سایت همسریابی در شهر رشت اونقدر خودش رو به در و دیوار کوبید که من با ترس رو به سایت همسریابی شیدایی رشت گفتم: -بهار این که خودش رو داغون کرد. چرا داره اینطوری میکنه؟ -نترس اون هیچ چیزش نمیشه در حال حاضر سایت همسریابی موقت در رشت نیست. سایت همسریابی موقت رشت از هوش رفته. اینها همه از هوشمندی ها.... شب وقتی سر بر بالش گذاشتم هنوز تصاویری رو که در اون کالس دیده بودم به یاد داشتم.
هنوز حرفهایی رو که اون روز از استاد و کامیار و سایت همسریابی موقت در رشت شنیده بودم به یاد داشتم. با یاد اوری پسر بچه ای ده ساله که سر رسید شعرش رو جلوی استاد قرار داده بود لبخند روی لبم نقش بست. اون پسر بچه تمامی شعرهایی رو که برایش از طریق هوشمندی حواله شده بود نوشته بود. چه شعرهای زیبا و قشنگی بود و پر مفهوم. اونقدر از جلساتشون استقبال کرده بودم که از بهار میخواستم باز هم من رو به کالسشون ببره. هنوز ذهنم مشغول سایت همسریابی در رشت بود که این جلسه هم نتونستند بنفشه رو به کانال نور بفرستند و در حین فکر کردن به او خوابم برد. وقتی اولین اشعه های خورشید تن سردم رو با تابشش گرم کرد از رخت خواب بلند شدم. نگاهم به پرده کشیده شده سایت همسریابی موقت در رشت پنجره افتاد. سر برگردوندم و جای سایت همسریابی شیدایی رشت و خالی دیدم. با خمیازه ای که کشیدم باز هم نتونستم جلوی کنجکاوی ام رو بگیرم و از جا بلند شدم و کورمال کورم